بررسی شبکه فرایندهای واژ- واجی در ساختارهای تصریفی فعلی گویش اصفهانی در چارچوب واج شناسی زایشی

در این پایان نامه به کشف و بررسی شبکه فرایندهای واژ- واجی گویش اصفهانی در چارچوب واج شناسی زایشی پرداختیم. در این راستا ابتدا مروری داشتیم بر پژوهش های پیشین بر گویش اصفهانی و پژوهش های هم سو با آن که در زمینه واج شناسی زایشی انجام و سپس مبانی نظری واج شناسی زایشی و جایگاه واج شناسی در زبان شناسی و قواعد واژ- واجی مطرح شده است. در بخش عملی پایان نامه، دست یابی به ماده خام پیکره های زبانی از طریق تهیه پرسش نامه های هدایت شده به صورت فهرستی از افعال و جمله هایی که این فعل ها در آن ها به کار رفته بود انجام شد و از گویشوران واجد شرایط مصاحبه به عمل آمد و گفتار آن ها ضبط گردید. در مرحله بعد پیاده سازی داده های گردآوری شده با استفاده از الفبای آوانگار بین المللی انجام شد و پس از بررسی پیکره های زبانی به دست آمده، فرایندهای واجی دخیل در شکل گیری ساختارهای تصریفی فعلی از میان آوانوشته های تفصیلی به شیوه ipa استخراج گردید. در مرحله بعد کشف تناوب های موجود، بازنمایی های زیرین، بازنمایی های آوایی و تعیین برهم کنش های میان قواعد انجام شد و قاعده ها و اشتقاق های مربوط به شیوه های خطی نمایش داده شد. در بخش پایانی هم به توصیف ساختمان هجا و تکیه در گویش اصفهانی پرداختیم. نتایج حاصل از این تحقیق این بود که در شکل گیری ساختارهای تصریفی فعلی گویش مورد نظر بیشتر فرایندهای همگونی و حذف ایفای نقش می کنند و تغییرات تلفظی، هم در ستاک و هم در وندها شکل می گیرند. از بررسی ساختمان هجا و تکیه نیز دریافتیم که تغییر جایگاه تکیه در این گویش دو صیغه اول شخص مفرد و سوم شخص جمع را در دو زمان گذشته ساده و نقلی از یکدیگر متمایز می گرداند. در جمع بندی دستاوردهای تحقیق در چارچوب واجشناسی زایشی معیار دریافتیم که انگاره خطی spe قادر به تبیین تغییرات تلفظی ساختارهای تصریفی فعلی در گویش مورد نظر می باشد.